Επιφανής Καθηγητής του Πανεπιστημίου στην Έδρα της Γεωλογίας & Παλαιοντολογίας

	Γεννήθηκε το 1864 στην Πάρο όπου και ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές. Σπούδασε στο Εθνικό Πανεπι- στήμιο και το 1888 αναγορεύτηκε Διδάκτωρ των Φυσικών Επιστημών. Στη συνέχεια διατέλεσε για τέσσερα χρόνια (1888 – 1892) βοηθός του Καθηγητή της Χημείας Αντ. Χριστομάνου και του Καθηγητή της Ορυκτολογίας και Γεω- λογίας Κ. Μητσόπουλου, καθώς και Καθηγητής της Φυσιογραφίας στη Μέση Εκπαίδευση. Μεταξύ 1892 και 1896 σπούδασε με υποτροφία της Ελληνικής Κυβέρνησης Γεωλογία και ειδικότερα Παλαιοντο- λογία στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου και υπήρξε μαθητής του φημισμένου Γερμανού Παλαιοντολόγου Karl Alfred von Zittel.

Το 1896 επέστρεψε στην Αθήνα και διορίστηκε Επιμελητής του Ορυκτολογικού, Γεωλογικού και  Παλαιοντολογικού Μουσείου του Εθνικού Πανεπιστημίου και Καθηγητής στο Αρσάκειο.

Το 1903 πραγματοποίησε παλαιοντολογικές ανασκαφές στη λεκάνη της Μεγαλόπολης οι οποίες έφεραν στο φως μεγάλη ποσότητα απολιθωμένων μεγάλων θηλαστικών (πλειστοκαινικής ηλικίας), όπως: ελέφαντες (οστά και χαυλιόδοντες μήκους 3,20m), ρινόκερους, ιπποπόταμους, μαμμούθ (το νοτιότερο σημείο ευρέσεως στη γη), καθώς και άλλα ζώα. Το 1906 διορίστηκε Τακτικός Καθηγητής στη νεοϊδρυθείσα στο Πανεπιστήμιο έδρα της Γεωλογίας και Παλαιοντολογίας και υπήρξε ο πρώτος ειδικός Παλαιοντολόγος της Ελλάδας. Το 1917 απολύθηκε ως «αντιβενιζελικός» σύμφωνα με το Νόμο «περί άρσεως της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων». Αποκαταστάθηκε το 1920 και δίδαξε παράλληλα και Ζωολογία, ως προσωρινός Καθηγητής επί μια δεκαετία (1922 -1933), καθώς επίσης Ορυκτολογία και Πετρογραφία (1910 – 1912 και 1935 – 1936). Ταυτόχρονα διατέλεσε Τακτικός Καθηγητής της Γεωλογίας, Ορυκτολογίας και Πετρογρα- φίας στο Πολυτεχνείο, του οποίου υπήρξε Διευθυντής και από το οποίο απολύθηκε το 1922 από την Επαναστατική Κυβέρνηση.

Πολιτεύτηκε και εκλέχτηκε δυο φορές Βουλευτής Παροναξίας (το 1910 και το 1920) και Υπουργός της Παιδείας και Γεωργίας επί Κυβερνήσεως Τριανταφυλλάκου, το 1922.

______________________________

ΠΗΓΕΣ: 1) Στεφανίδης, Μ. Κ. (1952) Εθνικό & Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών – Εκατονταετηρίς 1837-1937. Τόμος Ε: Ιστορία της Φυσικομαθηματικής Σχολής, Τεύχος Β’. Αθήνα: Εθνικό Τυπογραφείο. 2) Κανελλόπουλος, Γ. Π. (1994) Θεόδωρος Γ. Σκούφος (1846 – 1938). Ορυκτός Πλούτος, 89. 57-62. 3) Συμεωνίδης Ν. (2007) Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα Επιστημονικής & Αθλητικής Σπηλαιολογίας: Αρχές Στρωματογραφίας - Παλαιοντολογίας. Αθήνα: Ελληνική Σπηλαιολογική Εταιρεία. 4) Ενιαίος Διαδικτυακός Τόπος για την Ιστορία του ΕΚΠΑ - Σκούφος Θεόδωρος Γ. (1864-;)